Het huis van mijn moeder geschreven door Shari Franke, de dochter van Ruby en Kevin Franke bekent van de “8 passengers” Youtube vlogs.

In Nederland zijn buitenlandse familie vlogs niet zo populair als in andere landen. Dus, de populariteit van bovengenoemde Youtube kanaal is niet zo ver populair geweest hier. Pas nadat er video’s verschenen op TikTok over het mentale misbruik die de kinderen ondergingen door hun moeder Ruby werd er in Nederland meer aandacht aan geschonken. De dingen die er te zien waren zette me echt aan het denken. Als een moeder van twee kon ik er niet inkomen dat een moeder zo wreed kon zijn.

Sommige dingen zagen er onschuldig uit, maar als je wat beter keek kon je de spanning zien. Sommige dingen snapte ik gewoon ook niets van. Hoe kan een moeder haar zoon voor maanden op een zitzak in de kelder laten slapen? Of er ook maar over nadenken om de slaapkamerdeur weg te halen wat ervoor zorgde dat de zoon absoluut geen privacy meer had, terwijl kinderen op die leeftijd juist een plek nodig hebben om zich terug te trekken.

Ik moet dan ook zeggen dat de vader of compleet gebrainwashed moet zijn geweest als hij niets heeft doorgehad of hij ging gewoon mee met de dingen. Ik denk er soms nog over na, hoe de vader vrijgepleit is van alles dat er is gebeurd. Of heeft hij er tot op zekere hoogte gewoon van af geweten en zich afgewend van de waarheid dat voor zijn ogen afspeelde? Ik bedoel, kom op… Hoe kun je niet zien of meekrijgen wat er binnen je gezin gebeurt? De enige manier die ik me kan bedenken is als hij voor weken achtereen van huis is voor werk of gewoon al helemaal niet in hetzelfde huis woonde. Hoe anders kun je meegaan in het feit dat er zoveel wordt afgenomen van je kind? Dat zijn leven en eigenlijk dat van alle kinderen niets meer is dan een gevangene zijn op een plek wat eigenlijk je thuis had moeten zijn? Je veilige haven.

Shari heeft haar kant van het verhaal gedeeld, in een heel mooi geschreven boek. Het feit dat ze zoveel dingen heeft moeten meemaken kan ik eigenlijk al met de pet niet bij. Het is echt veel te veel, ik denk dat menig ander kind zou zijn geslonken tot niets, te depressief om uit bed te komen of uberhaupt nog maar iets te ondernemen. Maar ze heeft het allemaal meegemaakt, ze heeft doorgezet en zelfs haar studie op de universiteit afgerond en daarnaast nog geprobeerd om instanties wakker te schudden omtrent haar zorgen voor haar jongere broers en zussen.

Dit boek is een echte kijk achter gesloten deuren, een familie waarvan iedereen dacht dat iedereen gelukkig was en er alleen leuke dingen plaats vonden maar niets is minder waar. Het misbruik is er altijd al geweest, in kleine dingen. Pas toen Jodi erbij kwam kijken is alles pas echt in het honderd gelopen.

Als je houdt van waargebeurde verhalen, als je een fan was, als je de rechtsgang hebt gevolgd of gewoon de video’s die circuleerde hebt bekeken en je afvraagt wat er nou werkelijk gebeurd is. Lees dan dit boek, geef het een kans.

Ik geef dit hartbrekende verhaal ⭐⭐⭐⭐ sterren